رابطه بین مراوده رهبر- پیرو، عزت نفس فردی و سازمانی بر رفتار شهروندی سازمانی مدیران و کارکنان شهرداری های استان فارس

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه بین مراوده رهبر – پیرو و رفتار شهروندی سازمانی است، در حالیکه متغیرهای عزت نفس فردی و سازمانی بعنوان متغیر میانجی مورد استفاده قرار گرفته اند. وجه تمایز پژوهش حاضر با تحقیقات پیشین در این است که محقق متغیرهای پژوهش را از دیدگاه فرادستان و فرودستان، در دو مدل جداگانه مورد بررسی قرارداده است تا امکان مقایسه بین آنان فراهم شود. داده های پژوهش شامل 325 کارمند بعنوان فرودست و 54 مدیر و معاون بعنوان فرادست است که از شهرداری های استان فارس انتخاب شده اند. به منظور تحلیل کمی اطلاعات و استفاده از دیدگاه ها و نگرش مدیران و کارکنان شهرداری های استان فارس از طریق پرسشنامه اقدام شده است. برخی از پرسشنامه ها با مراجعه حضوری تکمیل شد و برخی دیگر به وسیله پست به هر یک از شهرداری های منتخب ارسال گردید و از طریق مذاکره تلفنی راهنمایی های لازم در خصوص نحوه تکمیل پرسشنامه داده شد. برای سنجش مراوده رهبر - پیرو از پرسشنامه اصلاح شده مراوده رهبر- پیرو هفت گرین و یول بین (1995)، برای سنجش رفتار شهروندی سازمانی از پرسشنامه اصلاح شده پادساکف و همکاران (1986)، برای سنجش عزت نفس فردی از پرسشنامه روزنبرگ (1965) و در نهایت برای سنجش عزت نفس سازمانی از پرسشنامه پیرس و همکاران (1989) استفاده شده است. در این پرسشنامه ها از پاسخ دهندگان خواسته شد با استفاده از معیار 5 درجه ای لیکرت به سوالات (کاملاٌ موافقم با کد 5 و کاملاٌ مخالفم با کد 1) پاسخ دهند. برای تحلیل آماری مدلهای پژوهش از تحلیل مسیر استفاده شده است. نتایج پژوهش نشان می دهد که ضرایب مسیر بین متغیرهای مراوده رهبر- پیرو از نگاه فرودستان با عزت نفس سازمانی، معنی دارتر از ضرایب مسیر بین متغیرهای مراوده رهبر- پیرو از نگاه فرادستان با عزت نفس سازمانی است. ضرایب مسیر بین متغیرهای عزت نفس سازمانی و رفتار شهروندی سازمانی فرودستان معنی دارتر از ضرایب مسیر بین متغیرهای عزت نفس سازمانی و رفتار شهروندی سازمانی فرادستان است، در سایر ضرایب مسیر، بین مدل فرادستان و فرودستان، تفاوت معنی داری وجود ندارد.